0 0,00
Expand search form

ΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΜΑΣ

ΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΜΑΣ

γνωρίστε τις πρώτες ύλες που χρησιμοποιούμε

Το βασικό συστατικό των προιόντων μας είναι το έξτρα παρθένο Κρητικό ελαιόλαδο βιολογικής καλλιέργειας ,το οποίο προκύπτει από ιδιόκτητα ελαιόδεντρα. Συνεργαζόμαστε επίσης με τοπικούς παραγωγούς από τους οποίους προμηθευόμαστε βότανα, φρούτα, γάλα, μέλι και φυσικό μελισσοκέρι, υλικά απαραίτητα για την παραγωγή των προιόντων μας.

Η συλλογή και η επεξεργασία των πρώτων υλών μας γίνεται με φυσικές και ήπιες μηχανικές μεθόδους που δεν διαταράσσουν το οικοσύστημα. Πηγή έμπνευσης για εμάς το Κρητικό τοπίο που απαρτίζεται από διάφορα βότανα και καρποφόρα δέντρα, με την ελιά να επικρατεί, ενώ τα κρητικά προιόντα όπως το μέλι, το γάλα και φυσικά το ελαιόλαδο υπήρξαν αρωγός στην υλοποίηση της αρχικής μας σύλληψης. Ένας τόπος με έντονες επιρροές από πολλά μέρη του κόσμου μας οδηγεί σε πρωτόγνωρες και συνδυαστικές επιλογές που συμβάλλουν στην υγεία και χαρίζουν στιγμές απόλαυσης.

Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας και μελέτης βασισμένες σε βιβλιογραφία και σε καμιά περίπτωση δεν αντικαθιστούν ιατρικές συμβουλές και θεραπείες. Για την αποφυγή αλλεργικών αντιδράσεων να διαβάζετε προσεκτικά τα συστατικά των προιόντων μας.

Ελιά. Το ελαιόδεντρο είναι γένος καρποφόρων δέντρων της οικογένειας των ελαιοειδών, το οποίο συναντάται πολύ συχνά στην Ελλάδα. Σύμφωνα με την Αρχαία Ελληνική παράδοση, πατρίδα της Ελιάς είναι η Αθήνα και η πρώτη ελιά φυτεύτηκε από την Θεά Αθηνά στην Ακρόπολη. Οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός που καλλιέργησε την ελιά στον Ευρωπαικό Μεσογειακό χώρο. Σήμερα, η ελιά καλλιεργείται ανά τον κόσμο, με την Ελλάδα να κατέχει την πρώτη θέση σε ποιότητα και την τρίτη θέση σε παραγωγή ελαιολάδου.

Ο καρπός της ελιάς ωριμάζει στα μέσα προς τα τέλη του φθινοπώρου, οπότε και ξεκινάει το λιομάζωμα. Είναι πολύ βασικός για την Μεσογειακή διατροφή τόσο ως εδώδιμος όσο και επειδή από αυτόν παράγεται το ελαιόλαδο. Ελαιόλαδο ανώτερης ποιότητας είναι το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, το λάδι δηλαδή που λαμβάνεται μόνο με ήπιες φυσικές και μηχανικές μεθόδους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο ΄΄φυσικός χυμός΄΄ της ελιάς να περιέχει ανέπαφα όλα τα βασικά συστατικά που περιέχει και ο καρπός της, και κατ΄επέκταση όλες τις ευεργετικές για την υγεία ιδιότητες.

Εξίσου σημαντικές και οι ποικίλες χρήσεις του ελαιολάδου. Από παλαιοτάτων χρόνων, γίνονται αναφορές στην χρησιμότητα του καθώς χρησιμοποιούταν σαν συντηρητικό, στην βυρσοδεψία, σαν φωτιστικό μέσο, για την παραγωγή αρωματικών λαδιών, για την φροντίδα και τον καθαρισμό του σώματος και για θεραπευτικούς σκοπούς. Στην σημερινή εποχή, αναγνωρίζεται επίσης η αξία του ελαιολάδου, όχι μόνο ως τρόφιμο, αφού αποτελεί εξαιρετική πρώτη ύλη για την δημιουργία καλλυντικών και φαρμακευτικών σκευασμάτων.

Χαρουπιά. Η Χαρουπιά, γνωστή και ως ξυλοκερατιά, είναι αυτοφυές δέντρο που το συναντάς σε ολόκληρη την Κρήτη. Το όνομα της το πήρε από το σχήμα του καρπού της, του χαρουπιού, που θυμίζει ξύλινο κέρατο. Παλαιότερα, οι Κρητικοί έτρωγαν τα χαρούπια σαν γλυκό ενώ σε περιόδους ανέχειας, τα χαρούπια έτρεφαν τους φτωχούς και τους αντάρτες που βρίσκονταν στα βουνά. Από τους καρπούς της χαρουπιάς σήμερα παρασκευάζεται το χαρουπόμελο, το οποίο περιέχει πολύτιμα θρεπτικά συστατικά και βιταμίνες και είναι ιδιαίτερα ευεργετικό για την υγεία μας.

Αμυγδαλιά. Η αμυγδαλιά, γνωστή από τα αρχαία χρόνια, φύεται σε όλες τι θερμές και ξηρές περιοχές της Μεσογείου. Με αμυγδαλέλαιο ανακατεμένο σε ίσα μέρη με ασβεστόνερο, έκαναν παλιότερα στην Κρήτη επάλειψη στις χιονίστρες. Σήμερα, το αμυγδαλέλαιο θεωρείται από τα πιο θρεπτικά συστατικά για την φροντίδα του δέρματος.

Κωνοφόρα. Τα κωνοφόρα είναι μία από τις 13 συνομοταξίες του φυτικού βασιλείου. Έχουν ξυλώδη κορμό, με τα περισσότερα να είναι δέντρα, ενώ λίγα είναι θάμνοι. Κλασσικά παραδείγματα κωνοφόρων είναι ο κέδρος, το πέυκο, το κυπαρίσσι και ο άρκευθος. Το ρετσίνι είναι φυσική ρητίνη που παράγεται από τα κωνοφόρα και χρησιμοποιείται μαζί με τις ΄΄βελόνες΄΄ και τους καρπούς τους για την παραγωγή των αιθέριων ελαίων τους. Έχουν φρέσκο, δυνατό και ξυλώδες άρωμα γεμάτο ευεργετικές για την υγεία μας ιδιότητες.

Εσπεριδοειδή. Ένα πολύτιμο φαρμακευτικό φυτό, η πορτοκαλιά, προέρχεται από την Κίνα και μέχρι τον Μεσαίωνα ήταν η ευνοούμενη των Αράβων γιατρών. Το 16ο αιώνα, μια Ιταλίδα πριγκήπισσα, η Άννα Μαρία ντε Νερόλα λέγεται ότι ανακάλυψε ένα έλαιο που εξάγεται από τα άνθη και το χρησιμοποιούσε για να αρωματίσει τα γάντια της. Σήμερα, το έλαιο νερόλι, όπως έγινε γνωστό, θεωρείται πολύτιμο και δυσεύρετο.

Φασκόμηλο. Το φασκόμηλο είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο με διάφορα ονόματα. Οι Αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν στα δαγκώματα των φιδιών αλλά και ως τονωτικό του μυαλού και του σώματος. Ο Διοσκουρίδης το συνιστούσε για αιμορραγίες και οι Ρωμαίοι το ονόμαζαν “ιερό φυτό”. Σήμερα το φασκόμηλο χρησιμοποιείται σε φάρμακα, αρώματα, καρυκεύματα και σε πολλές ασθένειες.

Δεντρολίβανο. Αγαπημένο βότανο, συγκεντρώνει τις πιο ενδιαφέρουσες θεραπευτικές ιδιότητες. Παλιά θεωρούσαν ότι φύτρωνε μόνο στην αυλή των δίκαιων ανθρώπων και είχε γίνει σύμβολο πιστότητας και φιλίας. Οι Αρχαίοι Έλληνες μαθητές φορούσαν στεφάνια από δεντρολίβανο στο κεφάλι τους όταν είχαν μελέτη για εξετάσεις χάρη στις διεγερτικές του ικανότητες. Το βότανο αυτό είναι εξαιρετικό τονωτικό και πάντα πίστευαν ότι ανεβάζει την διάθεση και δίνει ενέργεια.

Χαμόμηλο. Οι Αρχαίοι έλληνες το ονόμασαν “μήλο χαμαί” λόγω της μυρωδιάς του και το χαμόμηλο ήταν το “maythen” για τους Αγγλοσάξονες, ένα από τα εννιά ιερά βότανα που δώρισε στον κόσμο ο θεός Γουόντεν. Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν ως αντιπηρετικό, ο Διοσκουρίδης το θεωρούσε εμμηναγωγικό και ο Ιπποκράτης το συνιστούσε σε υστερίες και λευκόρροια. Στην Ελλάδα απαντά το είδος matricaria chamomilla, με πολλές ευεργετικές ιδιότητες, που το όνομα του υπενθυμίζει τον ρόλο του ως γυναικολογικό βότανο.

Καλέντουλα. Τα χρυσαφένια άνθη της καλέντουλα είναι από τα αγαπημένα των βοτανολόγων. Αιώνες πριν συμβούλευαν ότι και μόνο να κοιτάξεις το φυτό, βελτιώνει την όραση, καθαρίζει το μυαλό και χαρίζει καλή διάθεση. Γι’ αυτό την χρησιμοποιούσαν και ως “δυναμωτικό” για την καρδιά. Σήμερα, χρησιμοποιείται ευρέως στην ομοιοπαθητική και την κοσμετολογία.

Βάλσαμο, Προδρόμου βότανο, Σπαθόχορτο. Λέγεται ότι πήρε το όνομα προδρόμου βότανο, από τους ιππότες του Άγιου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ που θεράπευαν με αυτό τις πληγές στις μάχες των σταυροφοριών. Στην αρχαιότητα επίσης το χρησιμοποιούσαν ως επουλωτικό στις πληγές που γινόντουσαν από τα σπαθιά, εξ’ου και η ονομασία σπαθόχορτο. Σήμερα έχει αναγνωρισθεί η δράση του ως ένα από τα πιο θεραπευτικά βότανα για την ψυχή και το σώμα.

Λεβάντα. Από τα πιο δημοφιλή φαρμακευτικά βότανα, η λεβάντα πήρε το όνομα της από το λατινικό lavare, πλένω. Οι ιαματικές της ιδιότητες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα και αναφέρονται στον Διοσκουρίδη, τον Πλίνιο και τον Γαληνό. Οι θεραπευτικές ιδιότητες της, την κατέταξαν ανάμεσα στα 20 σημαντικότερα βότανα που χρησιμοποιούνται σήμερα στην αρωματοθεραπεία.

Ευκάλυπτος. Παραδοσιακό γιατρικό των ιθαγενών για τους πυρετούς, ο ευκάλυπτος ήρθε στην δύση τον 19ο αιώνα και η καλλιέργειά του εξαπλώθηκε στην Βόρειο Αμερική και στην Νότια Ευρώπη. Στην Ελλάδα για πρώτη φορά φυτεύθηκε ευκάλυπτος στον βοτανικό κήπο το 1864. Τα έλαια του ευκάλυπτου είναι ισχυρά αντισηπτικά και λειτουργούν ως φυσικοί ιονιστές σε εσωτερικούς χώρους.

Μέντα. Η μέντα ήταν ένα σπουδαίο αρωματικό φυτό για τους Αρχαίους Αιγύπτιους, Έλληνες και Ρωμαίους. Ο Διοσκουρίδης, ο Ιπποκράτης και ο Πλίνιος το ανέφεραν συχνά σαν φυτό με μεγάλη φαρμακευτική αξία και ωραιότατο άρωμα. Σήμερα, το αιθέριο έλαιο του χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις κρυολογήματος, είναι εξαιρετικά τονωτικό και ανακουφίζει από σωματική κόπωση.

Μαστίχα Χίου. Μαστίχα ονομάζεται η αρωματική φυσική ρητίνη που εξάγεται από το Μαστιχόδεντρο, το οποίο φύεται μόνο στην Χίο. Η Μαστίχα Χίου από την αρχαιότητα είχε πολλές χρήσεις. Στην Αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστή για τις ιατροφαρμακευτικές της ιδιότητες. Στην σημερινή εποχή, η Μαστίχα Χίου αρωματίζει τρόφιμα, γλυκίσματα και ποτά και χρησιμοποιείται επίσης στην ιατρική, φαρμακευτική και αρωματοποιία.

Φυσικό μελισσοκέρι. Το φυσικό μελισσοκέρι είναι ένα φυσικό κερί που παράγεται στην κυψέλη από μέλισσες – εργάτριες. Είναι εντελώς ακατέργαστο και έχει μια φυσική μυρωδιά μελιού. Με τις φυσικές θεραπευτικές ιδιότητες που οι μέλισσες μεταδίδουν σε αυτό, λειτουργεί ως μαλακτικό για το δέρμα προσφέροντας του μια ισχυρή “ασπίδα προστασίας”.

Μέλι. Το μέλι είναι η γλυκιά ρευστή θρεπτική ουσία που παράγουν οι μέλισσες από το νέκταρ των φυτών. Η ιστορία του μελιού ξεκινά από τους Αρχαίους χρόνους, όπου κατείχε ξεχωριστή θέση. Ο Ιπποκράτης και όλοι οι γιατροί της αρχαιότητας το συνιστούσαν σαν φάρμακο σε πολλές περιπτώσεις. Και σήμερα αναγνωρίζεται η θρεπτική του αξία καθώς θεωρείται ένα από τα πολυτιμότερα και υγιεινότερα τρόφιμα. Είναι εξίσου σημαντικό για την φροντίδα της επιδερμίδας χάρη στις ενυδατικές και αντιμικροβιακές του ιδιότητες.

Γάλα κατσίκας. Από την κατσίκα Αμάλθεια, που έτρεφε τον Δία, και καθ’ όλη την πορεία της ανθρώπινης ιστορίας, το κατσικίσιο γάλα αποτέλεσε βασικό στοιχείο της διατροφής των Ελλήνων. Έρευνες έχουν κάνει γνωστά τα πλεονεκτήματα του κατσικίσιου γάλακτος και πιστοποιούν ότι είναι υποαλλεργικό. Πέρα από την διατροφική του αξία, οι βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία που περιέχει αποτελούν αξιοσημείωτα συστατικά για την θρέψη της επιδερμίδας.

Καφές. Η ιστορία του καφέ ξεκίνησε στην Αιθιοπία, όπου η καφέα η Αραβική μεγάλωνε ελεύθερα ως θάμνος. Αρχικά ο καρπός χρησιμοποιούταν αυτούσιος από τους τοπικούς πληθυσμούς, που είτε τον μασούσαν είτε τον άλεθαν σε μικρούς σβόλους. Στις μέρες μας ο καφές είναι ένα παγκόσμια διαδεδομένο ρόφημα με αναζωογονητική δράση, η οποία οφείλεται στο βασικό του συστατικό, την καφείνη. Ο καφές έχει αντιοξειδοτικές και αντιγυραντικές ιδιότητες, που σε συνδυασμό με την καφείνη, αποτελούν βασικά συστατικά για την περιποίηση της επιδερμίδας.

Βανίλια . Η βανίλια είναι ένα “μπαχαρικό” με Νοτιοαμερικάνικη καταγωγή και λένε ότι το ανακάλυψαν ορειβάτες. Ως “μάυρο λουλούδι” χαρακτήριζαν την βανίλια οι Αζτέκοι οι οποίοι την χρησιμοποιούσαν για την παραγωγή ενός αφεψήματος. Η βανίλια έγινε γνωστή όχι μόνο για την μυρωδιά της αλλά κυρίως για τα οφέλη που προσφέρει στην υγεία και την διάθεση μας.

Γιασεμί. Πατρίδα του η Άπω Ανατολή, το γιασεμί έφτασε στην Ευρώπη μέσα στις αποσκευές ενός Ιταλού από την Τοσκάνη. Στην σημερινή εποχή, το αιθέριο έλαιο γιασεμιού είναι από τα δημοφιλέστερα αιθέρια έλαια παγκοσμίως. Εκτός από το υπέροχο γλυκό άρωμα του, έχει και μια πληθώρα από θεραπευτικές ιδιότητες και αποτελεί απαραίτητο συστατικό για την παραγωγή καλλυντικών, αρωματών και σαπουνιών.

Σανδαλόξυλο. Το σάνταλο, είναι ένα μικρό αειθαλές δέντρο, που φύεται στα τροπικά δάση της Ινδίας, της Ινδονησίας και της Βορείου Αυστραλίας. Το ξύλο του καίγεται ως θυμίαμα και παίζει σημαντικό ρόλο στα Ινδουιστικά τελετουργικά. Το αρωματικό ξύλο, αφού επεξεργαστεί κατάλληλα, δίνει ένα αιθέριο έλαιο που χρησιμοποιείται σαν βοήθημα στον διαλογισμό, την ηρεμία και την αυτοσυγκέντρωση. Αποτελεί πλέον αξιοσημείωτο συστατικό για την αρωματοθεραπεία και την σαπωνοποιία.

Λιβάνι. Το λιβάνι είναι μια αρωματική ρητίνη που προέρχεται από τον κορμό δέντρου που φύεται στην Αραβική Χερσόνησο και την Βορειοανατολική Αφρική. Έχει χρησιμοποιηθεί από τα παλαιότατα χρόνια για λατρευτικούς σκοπούς ως βασικό συστατικό παρασκευής θυμιάματος. Σήμερα, η επιστημονικές έρευνες έχουν αποδείξει πλέον τις θεραπευτικές ιδιότητες του λιβανιού και το αιθέριο έλαιο του χρησιμοποιείται ευρέως στην αρωματοθεραπεία.

Αβοκάντο. Το αβοκάντο, γνωστό και ως βουτυρόδεντρο, κατάγεται από τις τροπικές περιοχές του Μεξικού. Στις αρχές του 20ου αιώνα η καλλιέργεια του εξαπλώθηκε στις ΗΠΑ, ενώ από την δεκαετία του 80΄άρχισε να καλλιεργείται συστηματικά και στην Κρήτη. Έχει υψηλή διατροφική αξία και αποτελεί εξαιρετική πρώτη ύλη για την φροντίδα του δέρματος.

Καρύδα. Ο κοκοφοίνικας απαντάται σε όλες τις τροπικές και υποτροπικές περιοχές και είναι γνωστός για τον καρπό του, την καρύδα. Οι καρύδες είναι μέρος της καθημερινής διατροφής πολλών ανθρώπων. Διαφέρουν από άλλα φρούτα διότι περιέχουν μεγάλες ποσότητες νερού. Από τους καρπούς του κοκοφοίνικα παράγεται γάλα, βούτυρο, λάδι και κατ΄επέκταση σαπούνια και καλλυντικά.

Βούτυρο καριτέ. Το βούτυρο καριτέ προέρχεται από ένα ιερό δέντρο, το οποίο το συναντάμε στις σαβάνες της Δυτικής Αφρικής και το όνομα του σημαίνει ΖΩΗ. Η συλλογή των καρπών γίνεται από αυτοφυή δέντρα, καθώς δεν καλλιεργείται και προέρχεται από την σύνθλιψη του πυρήνα του καρπού ο οποίος περιέχει λιπώδεις ουσίες και βιταμίνες, καθιστώντας το θαυμάσιο για την ενυδάτωση που προσφέρει στο δέρμα.

Βούτυρο κακάο. Το βούτυρο κακάο προέρχεται από την επεξεργασία των σπόρων του κακαόδεντρου. Το βούτυρο κακάο άρχισε ουσιαστικά να χρησιμοποιείται από το 1828, όταν επινοήθηκε μηχανικός τρόπος για την εξαγωγή του βουτύρου από τους καβουρδισμένους σπόρους. Σήμερα χρησιμοποιείται τόσο για την παραγωγή σοκολάτας, όσο για την παραγωγή καλλυντικών και φαρμακευτικών ειδών.